Veelgestelde vragen over identiteitsdiefstal

Identiteitsdiefstal is het misbruiken van de identiteitsinformatie van een ander. In het geval van ware identiteitsdiefstal gebruikt de dief een door de overheid uitgegeven identiteitsbewijs of andere identificerende informatie om nieuwe rekeningen te openen om daar financieel voordeel uit te halen. Het kan zijn dat slachtoffers lange tijd niet eens weten dat hun identiteit wordt misbruikt; in die gevallen kunnen criminelen hun misdaden maanden of zelfs jaren voortzetten. Zij kunnen de identiteit van hun slachtoffers gebruiken om werk te krijgen, medische zorg te krijgen of andere soorten fraude te plegen. Het hacken van bankrekeningen en kredietfraude zijn veelvoorkomende problemen met identiteitsdiefstal.

Hier zijn enkele voorbeelden van hoe criminelen gestolen identiteitsinformatie gebruiken:

• Onrechtmatig krediet verkrijgen van banken en verkopers
• Geld van het slachtoffer stelen via bestaande bankrekeningen
• Leningen afsluiten
• Accounts bij nutsbedrijven openen
• Een appartement huren
• Een baan krijgen
• Medische zorg krijgen
• Ander financieel voordeel halen uit het gebruik van de naam van het slachtoffer

Een rekening hacken gebeurt wanneer een identiteitsdief de bestaande creditcard- of rekeninginformatie van iemand in handen krijgt en geld opneemt of aankopen doet. Slachtoffers ontdekken de kaping meestal pas als ze hun online bankafschriften of hun maandelijkse overzicht per post controleren.

Lees onze tips om de kans op identiteitsdiefstal te verkleinen. Leer hoe je je identiteitsbewijzen, post, pinpassen, creditcards, cheques, wachtwoorden, online activiteiten en nog veel meer kunt beschermen.

Dit zijn de drie belangrijkste bedreigingen voor de gegevens op je computer: kwaadaardige software, inbraak door hackers of fysieke diefstal.

Om je computer te beschermen tegen virussenen Trojaanse paarden (waarmee hackers je computer kunnen overnemen), moet je antivirus-, antispyware- en anti-malwaresoftware installeren en die programma's bijgewerkt houden. Om indringers te weren, moet je verbinding met het internet altijd via een juist geconfigureerde firewall lopen, houd je je administratieve namen en wachtwoorden altijd bijgewerkt, stel je je draadloze netwerken in op ‘niet uitzenden’ en schakel je je computer altijd uit als je die niet gebruikt. Open nooit spam of andere e-mails van onbekende afzenders en vermijd het gebruik van openbare computers als je wilt internetbankieren, je e-mail wilt checken of andere gevoelige informatie wilt uitwisselen; loggers leggen elke toetsaanslag vast en cookies en gecachte pagina's onderscheppen al je gegevens.

Beperk toegang tot je computer tot mensen die je echt vertrouwt en gebruik machtigingsniveaus om gevoelige bestanden te beschermen. Versleutel waar mogelijk je bestanden die gevoelige informatie bevatten, inclusief je back-upbestanden. En vergeet je computer niet te beschermen tegen fysieke diefstal. Want als criminelen jouw computer fysiek in handen hebben, hebben ze daarna alle tijd om ook jouw ingestelde wachtwoorden te kraken.

Wees tot slot alert op ‘phishing’- en ‘pharming’-scams waarbij zakelijke e-mails worden vervalst, webverkeer wordt doorverwezen en gekloonde zakelijke websites worden gebruikt om je computer te besmetten met virussen waarmee oplichters bij je gevoelige informatie kunnen komen. Geef nooit identiteits- of accountinformatie op in een e-mail als je twijfelt over de echtheid van de website. Lees onze consumententips als je meer informatie wilt.

Ooit was de diefstal van portemonnees en handtassen de meest gebruikte manier om iemands identiteitspapieren en rekeningnummers in handen te krijgen. Tegenwoordig vallen identiteitsdieven zo goed als elk aspect van je leven aan als ze je persoonlijke informatie te pakken willen krijgen. Een identiteitsdief heeft slechts enkele strategische gegevens nodig om je identiteit te stelen en fraude te plegen. Hoe meer rekeningen de criminelen kunnen openen, hoe meer ‘bewijs’ ze hebben dat jouw identiteit van hen is. Dit zijn sommige van de meest gebruikte methodes:

• Ze gaan door je afval op zoek naar bankafschriften, offertes voor leningen en andere documenten met je naam, adres en rekeninginformatie.
• Ze stelen post uit open brievenbussen op zoek naar goedgekeurde kredieten, creditcards, rekeningen, bank- en creditcardafschriften, investeringsoverzichten, verzekeringspapieren en uitkerings- en belastinginformatie.
• Ze maken gebruik van ‘insider’-toegang tot namen, adressen en geboortedata in personeels- of klantbestanden.
• Ze kijken over je schouder mee wanneer je in openbare plaatsen je laptop gebruikt of wanneer je je pincode invoert bij de geldautomaat of voor je telefoon.
• Ze ‘skimmen’ creditcards en pinpassen bij verkooppunten door je kaart te kopiëren met een klein, elektronisch apparaatje, een ‘skimmer’.
• Ze gebruiken online bronnen met persoonlijke gegevens zoals openbare archieven, betaalde informatiesites en persoonlijke-netwerksites.
• Ze hacken de databases van organisaties om gevoelige informatie te stelen.
• Ze kopen frauduleuze identiteiten op het Internet of via een secundaire markt.

Debt tagging (schuldmarkering) treedt op wanneer schuldeisers zich op een verkeerde persoon richten en hen voor de schuld verantwoordelijk proberen te maken.

Het komt vaak voor dat na jaren van incassopogingen, incassobureaus met verouderde contactgegevens blijven zitten. Als je een veelvoorkomende naam hebt of een naam die lijkt op de persoon die ze zoeken, dan is je risico hoger en kan de schuld van een ander jou in de schoenen worden geschoven.

Als ze contact met je opnemen en je niet gelooft dat de schuld van jou is, neem dan contact op met een fraudespecialist om te zien wat je ertegen kunt doen. Incassobureaus zijn vaak gebonden door gedragscodes of wetgeving en je kunt dit gebruiken om de schuld te betwisten.

Kijk daarna of je wordt gedekt door de bescherming tegen identiteitsdiefstal van je inboedel-, auto- of andere verzekering. Controleer ook je bank, financiële dienstverlener of arbeidsvoorwaarden. Als je dekking hebt, bel dan de relevante schadeafdeling of klantenservice.

Identiteitsdiefstal voor kinderen is ware identiteitsdiefstal waarbij het slachtoffer een minderjarig kind is. Omdat een kind (of ouder die namens het kind optreedt) niet gauw kredietrapporten voor het kind zal opvragen of zal proberen leningen af te sluiten, kan de diefstal lange tijd onopgemerkt blijven. Sterker nog, de diefstal wordt wellicht pas opgemerkt als het kind volwassen is en zelf een krediet of lening aanvraagt. Als er geen kredietrapport voor je kind bestaat, is dat een sterke aanwijzing dat je kind geen slachtoffer is. Als je echter wordt gebeld door incassobureaus, bankafschriften en/of vooraf goedgekeurde kredietaanvragen in naam van je kind ontvangt, kan je kind het slachtoffer zijn van identiteitsdiefstal.

In kunstmatige identiteitsdiefstal wordt er geen identiteit gestolen maar creëert de dief een kunstmatige identiteit door informatie van een aantal personen te combineren. De dief begint meestal met het identiteitsnummer van de nationale overheid van een slachtoffer en koppelt daaraan vervolgens een fictieve identiteit. Kunstmatige identiteitsdiefstal is vaak lastiger te detecteren dan ware identiteitsdiefstal omdat rekeningen en ander frauduleus verkregen krediet vaak niet verschijnen in het kredietrapport van het slachtoffer wiens identiteitsnummer is gestolen. Aangezien de dieven fictionele identiteiten aanmaken in plaats van de identiteiten van echte mensen te stelen, zijn het vaak banken die het slachtoffer worden van dit type diefstal; zij blijven immers met de rekening zitten.

Een datalek is een situatie waarin een organisatie of individu informatie verliest of informatie wordt gestolen. Financiële informatie, medische gegevens, klantgegevens en studenteninformatie zijn allemaal voorbeelden van informatie die als gevolg van datalekken openbaar zijn gemaakt. De incidenten kunnen op verschillende manieren voorvallen. Gehackte databases en gestolen laptops of USB-sticks met gevoelige informatie zijn vaak de oorzaak van dit soort lekken. In sommige landen worden er wettelijke eisen gesteld aan bedrijven waarbij een datalek is opgetreden. Klik hier om op de hoogte te blijven van recente datalekken.

Kredietmonitoring omvat het monitoren van je kredietgeschiedenis op verdachte activiteit. Kredietregistratiebureaus bieden meestal diensten aan waarmee je je kredietdossiers elke dag kunt controleren op frauduleus gebruik van je identiteit. Neem contact op met je plaatselijke kredietregistratiebureau voor meer informatie over deze dienst en de beschikbaarheid.

Waar beschikbaar kun je met fraudemonitoring je openbare databases controleren op verdachte activiteit. Openbare databases kunnen laten zien of iemand jouw identiteit heeft gebruikt om de wet te breken.

Pas op met bedrijven die zeggen dat ze identiteitsdiefstal gegarandeerd kunnen voorkomen. Hoewel je het risico kunt verlagen en de schade achteraf kunt verminderen, kan niemand voor 100% garanderen dat je eraan zult ontsnappen. Zelfs als je alles goed doet, kun je nog op het verkeerde moment in de verkeerde database zitten. Vergeet niet dat de slechteriken steeds beter worden in wat ze doen en dat ze de goeden vaak ver vooruit zijn.

De beste manier om je eigen krediet te monitoren is door minstens twee keer per jaar bij alle relevante bureaus je eigen kredietrapport aan te vragen. Op die manier kun je schulden zien die niet van jou zijn en kun je zien wie er nog meer jouw kredietprofiel hebben opgevraagd. Het is verstandig het rapport regelmatig te controleren. Kredietregistratiebureaus hebben allemaal hun eigen methoden en kosten voor toegang tot je kredietrapport; neem contact op met je plaatselijke kredietregistratiebureau voor meer informatie.